Ziekte van Lyme uitgebreid
- Inhoud
- Uitgebreide informatie
De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door een bacterie genaamd Borrelia burgdorferi. Men loopt deze bacterie op via een tekenbeet. Dit betekent niet dat bij elke tekenbeet de ziekte van Lyme ontstaat, dit gebeurt ongeveer bij 2 op de 100 tekenbeten. Wel komen tekenbeten in Nederland relatief veel voor en neemt het aantal tekenbeten al jaren toe. Deze combinatietest betreft een Elisa & Western blot analyse.
Ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door een bacterie die de naam Borrelia burgdorferi draagt. Een tekenbeet is de enige manier om deze bacterie op te lopen. Dit wil echter niet zeggen dat bij elke tekenbeet de ziekte van lyme ontstaat, dit gebeurt maar bij 2 op de 100 tekenbeten. Wel komen tekenbeten in Nederland relatief veel voor en neemt het aantal tekenbeten per jaar toe.
Symptomen ziekte van Lyme
De klachten die ontstaan bij de ziekte van Lyme kunnen zeer wisselend zijn, dit maakt het moeilijk om de diagnose ziekte van Lyme te stellen op basis van klachten. Tevens worden hierdoor ook vaak ziekten met vergelijkbarre symptomen aan Lyme toegeschreven. De volgende klachten komen veel voor bij de ziekte van Lyme:
- Een verkleuring van de huid (erythema migrans) op de positie van de tekenbeet. Dit kan in de vorm van een karakteristieke kring met in het midden een rode vlek zijn, maar is soms ook egaal;
- Koorts in de eerste weken na een tekenbeet;
- Spier- en gewrichtspijn;
- In latere stadia kunnen huidklachten, zenuwklachten of hartklachten ontstaan.
Tekenbeet
Omdat tekenbeten steeds meer voorkomen is het belangrijk om uw lichaam te controleren op tekenbeten. Dit is voornamelijk van belang wanneer u in de natuur bent geweest. Teken komen gemakkelijk op uw lichaam in hoog gras. Daarnaast bevinden teken zich ook sporadisch in bomen en is het daarmee verstandig om uw lichaam te controleren na een wandeling in het bos. Voorkeursplaatsen zijn liezen, knieholtes, oksels, bilspleet en de randen van uw ondergoed. De grootte van een teek is zo’n 1 tot 3 millimeter en zijn daarom gemakkelijk te missen.
Diagnose ziekte van Lyme
De diagnose ziekte van Lyme wordt gesteld op basis van klachten en aanvullend laboratorium onderzoek. Borrelia IgG en IgM zijn markers in het bloed die hiervoor gebruikt worden. IgG en IgM zijn antilichamen (afweermechanismen) die het lichaam gebruikt om de bacterie aan te vallen.
Lyme behandeling
Wanneer de ziekte van Lyme daadwerkelijk is vastgesteld dient dit behandeld te worden met medicatie. Hierbij geldt dat als de ziekte eerder wordt ontdekt, de behandeling doorgaans beter aanslaat. Behandeling wordt over het algemeen door de huisarts gedaan. Wanneer de klachten blijven bestaan op lange termijn kan de huisarts u eventueel doorsturen naar het ziekenhuis.
Bloedonderzoek ziekte van Lyme
- Borrelia IgG (ELISA)
- Borrelia IgM (ELISA)
- Western Blot (immunoblot)
Antistoffen tegen de Borrelia bacterie zijn te meten via IgG en IgM. Een aanvulling hierop is het Western Blot dat een uitgebreid bloedonderzoek is.
Vuistregel: Een test kort na een tekenbeet (xtagstartz 6 – 8 weken) is niet zinvol omdat de antistoffen (IgG & IgM) waarop wordt getest in de ELISA-test en de Western Blot-test pas na langere tijd in voldoende hoge concentraties in het bloed vóórkomen.
Bij de antistoffen (ELISA)test:
Na 3 - 6 weken zijn IgM-antistoffen aantoonbaar. De IgM-antilichamen concentratie bereikt na 6-8 weken een top en daalt daarna om na enkele maanden te verdwijnen. IgM-antistoffen kunnen lang aanwezig blijven en zijn hierdoor niet goed te gebruiken als meting voor een recente infectie. IgG-antilichamen zijn later aantoonbaar (na 4 tot 6 weken) en blijven enkele maanden tot jaren aanwezig.
Het Western Blot bekijkt welke antistoffen aanwezig zijn. Dit doet de Western Blot door gebruik te maken van zogenaamde banden in de Western Blot, bepaalde antistoffen binden aan bepaalde banden in de blot. Dit kunnen banden zijn die enkel bij een borrelia infectie binden, maar ook met andere pathogenen. Enkele banden zijn specifiek voor de borrelia infectie en kunnen een infectie conformeren.
Symptomen van de ziekte van Lyme zijn onder andere een verkleuring van de huid rondom de plek van de tekenbeet (rode kring, vlek of egale plek), koorts, spier en gewrichtspijn en later kunnen ook huid, zenuw en hartklachten ontstaan. Teken komen gemakkelijk op uw lichaam in hoog gras, struiken of als u in het bos loopt. Het is verstandig om uw lichaam te controleren na een wandeling in het bos. Als de bacterie lang in het lichaam aanwezig is kan men chronische Lyme ontwikkelen.
De eerste resultaten van deze test worden binnen 48 uur verwacht, het complete resultaat kan drie werkdagen in beslag nemen.
Wilt u weten of u de ziekte van Lyme heeft omdat u klachten heeft en deze niet kan plaatsen of bent u gebeten door een teek heeft u een rode kring gehad maar wilt u toch bloedonderzoek. Deze combinatietest meet de antilichamen die het lichaam aanmaakt tegen de bacterie afkomstig uit de teek die de ziekte van Lyme veroorzaakt.
Let op! Het is pas zinvol een bloedonderzoek 6-8 weken na een tekenbeet uit te voeren omdat de antistoffen pas na deze tijd in voldoende mate in het bloed zijn dat ze waargenomen worden.
Ziekte van Lyme uitgebreid bloedonderzoek
Het bloedonderzoek naar de ziekte van Lyme is het meest sensitief en specifiek bij een combinatie van Elisa & Western Blot. Deze combinatietest gebruikt zowel een ELISA als een Western Blot om antilichamen voor de ziekte van Lyme op te sporen.
| Borrelia IgG | Borrelia IgM |
| Western Blot |
Zodra uw eerste resultaten bekend zijn ontvangt u een eerste e-mail dat er resultaten bekend zijn geworden in uw portal (beveiligde omgeving). Zodra alle resultaten bekend zijn en de toelichting van de Klinisch Chemicus (laboratorium arts) van het laboratorium geüpload zijn ontvangt u een tweede e-mail, met daarin de boodschap dat alle resultaten bekend zijn. U kan vervolgens inloggen in het portal om alle resultaten te bekijken.
Meer informatie